Ο χάρτης του τρόμου

Σε ένα ρεπορτάζ σήμερα στο in.gr παρουσιάζεται ο χάρτης του τρόμου, κι ας μην τον ονομάζει έτσι το ειδησεογραφικό site. Είναι ο χάρτης που βλέπετε παρακάτω, με τους θριάμβους των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη. Την Ευρώπη, που σιγά-σιγά αρχίζει να μετατρέπεται σε σκοτεινή ήπειρο.

Κάποιοι, μέσα στην θολούρα του μυαλού τους, πιστεύουν πως αυτοί οι πολιτικοί, σε όλη την Ευρώπη, που μισούν οποιονδήποτε και οτιδήποτε ξένο (ή παριστάνουν ότι το μισούν, για να πάρουν ψηφαλάκια) είναι πατριώτες. 

Πατριώτης είναι αυτός που φροντίζει ώστε η χώρα του να μην υποκινεί ούτε να ενθαρρύνει ούτε καν να ανέχεται την δημιουργία πολέμων σε άλλα κράτη, ώστε να κονομάνε συγκεκριμένα τεράστια συμφέροντα - πολέμων που δημιουργούν πρόσφυγες. Γιατί μια τέτοια χώρα, χωρίς ήθος, δεν μπορεί να την περηφανεύεται κανείς για πατρίδα. Πατριώτης είναι επίσης αυτός που φροντίζει ώστε η χώρα του να βοηθάει όσο μπορεί τους αδύναμους – γιατί αυτή, τότε, είναι μια σπουδαία χώρα που θα παράγει μεγάλους ανθρώπους. Οπότε, μην γελιέστε ότι μπορεί τα ακροδεξιά κόμματα να είναι οτιδήποτε άλλο από φορείς ατέλειωτου μίσους και κόμπλεξ, που απευθύνονται στα κατώτερα ένστικτα των ανθρώπων.

Όπως βέβαια φορείς ατέλειωτου μίσους θα ήταν και τα ακροαριστερά κόμματα, αν κατάφερναν να βρουν ακροατήριο. Για να μην ξεχνιόμαστε για το τι πρεσβεύουν κι αυτοί, σήμερα διαβάζω ότι σε ιστοσελίδα αντιεξουσιαστών στην Ελλάδα δημοσιεύτηκαν τα ονόματα 125 ελεγκτών μέσων μεταφοράς με την παρότρυνση όσοι τους γνωρίζουν να τους «συμπεριφερθούν ανάλογα», δηλαδή να τους επιτεθούν. Δεν τα βάζουν ας πούμε με την κυβέρνηση, που αυξάνει τα εισιτήρια και θα απολύσει τους ελεγκτές που δεν θα κάνουν την δουλειά τους, αλλά απειλούν δημοσίως τους αδύναμους, τους υπαλλήλους, επειδή τολμούν και ζητούν τα εισιτήρια. Ενάντια στους αδύναμους κι αυτοί, όπως και οι ακροδεξιοί ενάντια στους κακομοίρηδες τους πρόσφυγες.

Ε, ρε κάτι μάγκες και από τις δυο μεριές του πολιτικού φάσματος. Που βέβαια δεν έχουν καμία σχέση στην πραγματικότητα με την πολιτική. Να δείρουν θέλουν. Να φτύσουν, να ουρλιάξουν, να τρομοκρατήσουν. Εντάσσονται σε κάποιο άκρο για να δώσουν διέξοδο στην οργή τους.

Δεν έχει πυξίδα το μίσος. Αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω, δεν έχει. Τυφλό είναι. Να ξεσπάσει θέλει, πάνω σε οποιονδήποτε βρει.

Υ.Γ. Μια που μιλάμε για μίσος και τρόμο, θα ήθελα πολύ να μάθω την εξέλιξη της υπόθεσης με τον τύπο στην Αλεξανδρούπολη που διέλυσε στο ξύλο τα παιδάκια, χτυπώντας τα ξανά και ξανά στο κεφάλι, μπροστά στην μάνα τους που δεν έκανε τίποτα για να τα σώσει. Το ένα παιδάκι ακόμα χαροπαλεύει. Θα ήθελα πολύ να δω ποια ποινή θα επιβληθεί σε αυτόν τον άντρακλα και σε αυτή τη «μάνα». Θα ήθελα να μάθω ποιος δικαστής κάποτε θα τους βγάλει έξω με κάποια ελαφρυντικά στοιχεία που ίσως βρει μετά από καιρό.

Μέχρι να υπάρξει δρακόντεια νομοθεσία με εξοντωτικές ποινές για όσους καταστρέφουν τις ζωές παιδιών, νομίζω πως θα μας αξίζει ότι κι αν μας συμβαίνει.

Και μια βαθιά υπόκλιση, τελειώνοντας, στα παιδικά χωριά SOS, που ανέλαβαν την επιμέλεια των παιδιών της «μάνας». Υπάρχουν κάποιοι λίγοι οργανισμοί με υπέροχους ανθρώπους που εξακολουθούν να μας θυμίζουν ποιοι πρέπει να είμαστε. Ποιοι μπορούμε να γίνουμε.