Πόσο δούλεμα πια;

Να ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη: προφανώς τα ελληνικά ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια έπαιζαν τα παιχνίδια τους επί δεκαετίες στο επίπεδο της ενημέρωσης, προσπαθώντας να επηρεάσουν σε συγκεκριμένα ζητήματα το κοινό με τρόπο που θα βοηθούσε τα συμφέροντα των μετόχων τους. Το ίδιο κάνουν τα τηλεοπτικά κανάλια και οι εφημερίδες σε όλο τον κόσμο. Ο όρος «αντικειμενική ενημέρωση» είναι αστείος, επειδή ακόμα και αν κάποιος που κάνει ρεπορτάζ ή σχολιάζει δεν έχει κανένα συμφέρον, πάλι θα βάλει την δική του οπτική στον τρόπο που θα παρουσιάσει τα γεγονότα. Ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσει ένα μέσο να πλησιάσει κάπως την αντικειμενικότητα είναι να δίνει ακριβώς τον ίδιο χρόνο/χώρο για να παρουσιάζονται όλες οι αντικρουόμενες απόψεις για κάθε ζήτημα. Και αυτό είναι κάτι που, ακόμα κι αν το ήθελαν τα κανάλια και οι εφημερίδες (δεν το θέλουν), δεν θα μπορούσαν πρακτικά να το υλοποιήσουν.

Επίσης στοιχειώδες: το ότι τα κανάλια λειτουργούσαν υπό ένα νεφελώδες καθεστώς, όπου δεν πλήρωναν όσα όφειλαν στο δημόσιο για την χρήση των συχνοτήτων αλλά και το δημόσιο συχνά δεν πλήρωνε τα κανάλια για την προβολή των τηλεοπτικών σποτ των κομμάτων όπως προβλέπει ο νόμος, δείχνει ότι υπήρχε ένα «νταραβέρι» των σταθμών με τους πολιτικούς το οποίο έπρεπε επειγόντως να τερματιστεί. Και το ότι τα κανάλια συνέχιζαν να λειτουργούν με τεράστια «μείον» στους προϋπολογισμούς τους, χωρίς οι ιδιοκτήτες τους να τα κλείνουν, και χωρίς οι τράπεζες να σταματούν να τους δίνουν δάνεια, είναι άλλη μια ένδειξη ότι παίζονταν άλλα παιχνίδια πίσω από την λειτουργία τους.

Από εκεί και πέρα, αρχίζει το χοντρό δούλεμα, από την αγαπημένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μόνο τέσσερις συχνότητες, λέει, θα επιτραπούν, ώστε να καθαρίσει το τοπίο. Ο αγαπημένος σύντροφος πρωθυπουργός κ. Τσίπρας μας είπε ότι είναι και πολλές οι τέσσερις συχνότητες, είναι σε κέφια δηλαδή, χαρίζει ο άνθρωπος, το αφεντικό τρελάθηκε, ελάτε κόσμε. Και μας είπε ότι βάζει τέλος στην διαπλοκή, με το να επιτρέψει μόνο τέσσερις συχνότητες.

Να ρωτήσω το πιο απλό, σχετικά με την υπόθεση αυτή; Όλοι μας στην Ελλάδα έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας την διαπλοκή με συγκεκριμένα ονόματα επιχειρηματιών που είχαν/έχουν κανάλια και εφημερίδες και ταυτόχρονα εταιρίες που έπαιρναν δημόσια έργα. Ο διαγωνισμός που θα γίνει τώρα για τις συχνότητες θα είναι ανοιχτός, δεν αποκλείει κανέναν. Ξέρει ο κ. Τσίπρας από τώρα ποιοι θα πάρουν τις συχνότητες; Έχει βγάλει τα αποτελέσματα του διαγωνισμού πριν τον προκηρύξει; Γιατί αν ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός και πεντακάθαρος, τότε μπορεί κάλλιστα οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες να ξαναπάρουν (μόνοι τους ή σε συνεργασία με άλλους) τις συχνότητες, και να μην υπάρξει απολύτως καμία αλλαγή στο τηλεοπτικό τοπίο, εκτός από το ότι πολλοί άνθρωποι θα χάσουν την δουλειά τους από τους σταθμούς που θα κλείσουν. Επίσης, αν μπορεί ο σύντροφος κ. Τσίπρας, καλό θα ήταν να μας εξηγήσει πώς είναι τόσο σίγουρος ότι αυτοί που θα πάρουν τις συχνότητες, αν είναι άλλοι από τους σημερινούς, θα είναι άνθρωποι αγγελικά πλασμένοι, που δεν θα έχουν κανένα συμφέρον και θα κάνουν τα πάντα για να ενημερώνεται τέλεια και αντικειμενικά ο Έλληνας. Έχει κάποια ΛΕΚΕΑΑ (Λίστα Εξαιρετικών και Ελαφρώς Αριστερών Ανθρώπων)  και θα διαλέξει από αυτήν;

Η αλήθεια είναι ότι συχνότητες υπάρχουν άφθονες, για όποιον γουστάρει. Θα μπορούσε να ανοίξει κανάλι όποιος θέλει, αρκεί να έμπαινε ένας όρος στον νόμο (επιπλέον των κανόνων του ΕΣΡ): αν η επιχείρηση είναι ζημιογόνα για Χ συνεχόμενα χρόνια, κλείνει. Σε όλο τον κόσμο αυτό που ορίζει την βιωσιμότητα μιας επιχείρησης είναι το αν την γουστάρει ο κόσμος, αν έχει κέρδος για να μπορεί να πληρώνει τους εργαζομένους της.

Ο κ. Τσίπρας και οι τριγύρω του δεν πιστεύουν σε αυτά. Στο αρρωστημένο μοντέλο τύπου κρατών του ανατολικού μπλοκ του 20ου αιώνα που έχουν στο μυαλό τους, θα έπρεπε να υπάρχουν τα 4 !!! κρατικά κανάλια που έχουν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους και αν ήταν δυνατόν, κανένα ιδιωτικό. Τώρα, που τα ιδιωτικά κατά την γνώμη τους ήταν πολλά, τα μειώνουν αρχικά στα τέσσερα, και μετά βλέπουμε, αφού όπως είπε και ο ίδιος οι τέσσερις συχνότητες είναι πολλές. Πού ξέρεις, θα σκέφτεται, μπορεί να καταφέρουμε να τις κατεβάσουμε στις τρεις ή στις δύο, και κάποτε θα τις μηδενίσουμε, θα επιστρέψουμε με το καλό και στην μία και μόνη καταπληκτική ΕΡΤ.

Έτσι είναι. Όταν από μικρό παιδί έχεις μεγαλώσει με πρότυπο δικτατορίες ανατολικού μπλοκ που κατέστρεψαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, δεν μπορεί όταν μεγαλώσεις και αποκτήσεις εξουσία να θελήσεις να εφαρμόσεις οτιδήποτε διαφορετικό.

Πατάς και πάνω στην οργή του Έλληνα απέναντι σε όλους, άρα και στα ΜΜΕ, και εκτονώνεις λίγη από αυτή την οργή δήθεν για το καλό του κόσμου, κλείνοντας σταθμούς για να εξυπηρετήσεις τα δικά σου πολιτικά συμφέροντα.

Απλώς, σε μια εποχή όπου η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ενημερώνεται από το Ίντερνετ, όχι από την τηλεόραση, το να παριστάνεις τον εγγυητή της αντικειμενικής ενημέρωσης επειδή κλείνεις τηλεοπτικούς σταθμούς δεν ακούγεται μόνο εξουσιομανές. Ακούγεται κυρίως ως κακής ποιότητας αστείο. Σαν να μην καταλαβαίνεις ότι καταλαβαίνουμε πως μας δουλεύεις.