Στιγμή αλήθειας

Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που έχω «συλλάβει» επαγγελματίες πολιτικούς να λένε αλήθειες. Ο λόγος είναι προφανής: επειδή βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα, φοβούνται πως αν πουν την αλήθεια θα χάσουν την δουλειά τους. Πως οι ψηφοφόροι θα πιστέψουν τα ψέματα κάποιου άλλου και θα τους στείλουν στο σπίτι τους.

Αυτές οι ελάχιστες περιπτώσεις όπου λένε την αλήθεια, έχω διαπιστώσει πως εμφανίζονται συνήθως όταν για κάποιον λόγο η συζήτηση πηγαίνει στα παιδιά τους – κάτι που μπορεί να μας κάνει να υποψιασθούμε πως ακόμα και οι πολιτικοί καριέρας έχουν ακόμα ανθρώπινα ψήγματα μέσα τους.

Τον Αύγουστο που μας πέρασε, λίγο πριν τις εκλογές, ο Α. Τσίπρας σε συνέντευξή του είπε τα εξής: «Έχω δυο γιους, τριών και πέντε ετών. Να βάλουμε τις βάσεις ώστε τα παιδιά που είναι σε αυτή την ηλικία να σπουδάσουν καλά και να μην φεύγουν στο εξωτερικό. Δυστυχώς, τη σημερινή γενιά των εικοσάρηδων τη χάσαμε. Όλοι οι νέοι επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό».

Η δήλωση αυτή, που θα έπρεπε να αποτελεί το σημαντικότερο αντικείμενο συζήτησης και στην προεκλογική περίοδο αλλά και σήμερα, έχει περάσει «στα ψιλά» των ΜΜΕ. Με δυο λόγια, ο πρωθυπουργός της χώρας είπε ότι στόχος του είναι να μην φύγουν από την χώρα οι νέοι της γενιάς των δικών των παιδιών. Είπε δηλαδή ότι η χώρα για τα επόμενα δώδεκα με δεκαπέντε χρόνια δεν έχει ελπίδα. Αντίστοιχη εικόνα δίνουν οι μελέτες που δημοσιεύονται και λένε πως αν τα μνημόνια εφαρμοσθούν πλήρως (κάτι που καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε για το δικό της μνημόνιο μέχρι σήμερα) τότε η Ελλάδα θα επιστρέψει στην οικονομική κατάσταση που ήταν το 2008 μετά το 2030! Αλλά είναι διαφορετικό να το λένε μελέτες τεχνοκρατών και διαφορετικό να το ομολογεί ο πρωθυπουργός της χώρας.

Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι ο ίδιος και οι υπουργοί του δηλώνουν παντού ότι δεν πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα όσων εφαρμόζουν, θα άξιζε τον κόπο να σκεφτεί κάποιος δημοσιογράφος να τον ρωτήσει πώς διάολο θα μπουν αυτές οι βάσεις που μας διαβεβαίωνε ότι θα βάλει, ώστε σε δεκαπέντε χρόνια να έχει φτιάξει κάπως η χώρα.