Εμείς θα σου πούμε πόσο απέτυχες

Ανεξαρτήτως των πολιτικών απόψεων που μπορεί να έχει κανείς, αν δηλαδή αυτοπροσδιορίζεται ως δεξιός, κεντρώος ή αριστερός, υπάρχουν κάποιες στιγμές στην πολιτική που όλοι συμφωνούν ότι είναι σπουδαίες, ότι γράφουν ιστορία.

Μια από αυτές τις στιγμές, στην πολιτική ζωή της Αγγλίας, ήταν ο λόγος του Νιλ Κίνοκ, τότε νούμερο 2 στελέχους των Εργατικών, τον Ιούνιο του 1983, λίγο πριν τις εκλογές που το κόμμα του έχασε (μετά έγινε ο ίδιος αρχηγός, χωρίς όμως να καταφέρει να κερδίσει ούτε αυτός σε εκλογές).

«Σας προειδοποιώ», είχε πει. «Αν η Μάργκαρετ Θάτσερ επανεκλεγεί πρωθυπουργός την Πέμπτη, σας προειδοποιώ να μην είστε συνηθισμένοι άνθρωποι. Σας προειδοποιώ να μην είστε νέοι. Σας προειδοποιώ να μην αρρωστήσετε. Σας προειδοποιώ να μην γεράσετε».

Ήθελε να τονίσει ότι όλες αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων (συνηθισμένοι, νέοι, άρρωστοι, γέροι) θα υπέφεραν, με την Θάτσερ πρωθυπουργό.

Μπορεί να πιστεύει κανείς ότι ο Κίνοκ είχε δίκιο ή άδικο όσον αφορά την Αγγλία της Θάτσερ, αλλά αυτό που είναι πραγματικά εντυπωσιακό είναι το πόσο προφητικά ήταν τα λόγια του για το σήμερα, όχι σε πολιτικό αλλά σε κοινωνικό επίπεδο.

«Σας προειδοποιώ να μην είστε συνηθισμένοι. Σας προειδοποιώ να μην αρρωστήσετε και να μην γεράσετε».

Αυτό που ζούμε σήμερα, σε έναν πλανήτη που ζει στον αστερισμό της "επιτυχίας" όπου ο κόσμος διψάει να μαθαίνει την καινούργια "φοβερή" και "in" πληροφορία, είναι μια απάνθρωπη δικτατορία που οι ίδιοι επιβάλλουμε στους εαυτούς μας. Όλος ο πλανήτης ψάχνει για τους «επιτυχημένους» ανθρώπους, όμως όχι τους επιτυχημένους γενικά. Τους πολύ πρόσφατα επιτυχημένους.

Ο Έριχ φον Στροχάιμ, διάσημος σκηνοθέτης και ηθοποιός του Χόλιγουντ, είχε περιγράψει υπέροχα αυτή την μανία γύρω από την πρόσφατη επιτυχία λέγοντας το εξής, το 1948: "Αν ζεις στην Γαλλία και έχεις γράψει ένα καλό βιβλίο ή έχεις ζωγραφίσει έναν καλό πίνακα ή έχεις σκηνοθετήσει μια εξαιρετική ταινία πριν πενήντα χρόνια και από τότε τίποτα άλλο, εξακολουθούν να σε αναγνωρίζουν και να σε τιμούν, σε φωνάζουν "μετρ". Οι άνθρωποι δεν ξεχνούν. Στο Χόλιγουντ, είσαι τόσο καλός όσο καλά πήγε η τελευταία σου ταινία. Αν δεν έχεις κάνει κάτι τους τελευταίους τρεις μήνες σε ξεχνούν, ότι κι αν έχεις πετύχει προηγουμένως."

Με κάποιον τρόπο, το ρητό που κυριαρχεί εδώ και πάνω από μισό αιώνα στο Χόλιγουντ έγινε τρόπος ζωής παντού, κυριαρχώντας και εκτός Αμερικής. Στελέχη εταιριών με μεγάλη προσφορά και πείρα απολύονται αν μια κίνησή τους δεν οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Άλλα στελέχη απολύονται επειδή οι δείκτες παραγωγικότητάς τους μέσα στην τελευταία χρονιά έπεσαν σε σχέση με τις προηγούμενες, λες και δεν είναι φυσιολογικό ένας άνθρωπος να έχει καλές και κακές περιόδους. Συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί σε όλες τις χώρες του κόσμου θεωρούνται ξεπερασμένοι αν οι τελευταίες τους δουλειές δεν ήταν επιτυχημένες.

Τραγουδιστές με εκπληκτικές καριέρες χαρακτηρίζονται "εξαφανισμένοι" αν δεν έχουν κάποιο πρόσφατο κομμάτι ή κάποια πρόσφατη περιοδεία που να έκανε γκελ στον κόσμο.

«Σας προειδοποιώ να μην είστε συνηθισμένοι. Σας προειδοποιώ να μην αρρωστήσετε και να μην γεράσετε».

Τελευταίο παράδειγμα, των παραπάνω - θα το πήρατε χαμπάρι, αν ασχολείστε έστω και ελάχιστα με τα αθλητικά - ο παγκόσμιος εξευτελισμός του προπονητή της Βραζιλίας στο μουντιάλ, του Λουίς Φελίπε Σκολάρι.

Το τι έχει γραφτεί για τον άνθρωπο, όχι μόνο σε αθλητικές εφημερίδες και ιστοσελίδες, δεν λέγεται. Ότι είναι ανίκανος. Ότι είναι γελοίος. Ότι είναι ξεπερασμένος. Ότι είναι βλάκας. Ότι δεν καταλαβαίνει γρυ από ποδόσφαιρο. Ότι δεν ξέρει τι του γίνεται, και από τύχη έχουν έρθει όσες επιτυχίες είχε στο παρελθόν.

Όλα αυτά βέβαια γράφτηκαν επειδή η Βραζιλία βγήκε 4η στο μουντιάλ, γνωρίζοντας την ταπεινωτική ήττα με 7-1 από την Γερμανία στον ημιτελικό κι έπειτα άλλη μία ήττα με 3-0 από την Ολλανδία στον μικρό τελικό.

Ας δούμε λίγο μερικά από όσα έχει πετύχει "τυχαία" στην καριέρα του ο Σκολάρι: από το 1993 ως το 1996, με μία μέτρια Βραζιλιάνικη ομάδα, την Γκρέμιο, χωρίς κανέναν σταρ στην ομάδα του, κατέκτησε έξι τίτλους, μεταξύ των οποίων το πρωτάθλημα Βραζιλίας και το Κόπα Λιμπερταδόρες, το αντίστοιχο Τσάμπιονς Λιγκ της Νότιας Αμερικής. Πόσες φορές έχει κατακτήσει τα τελευταία 45 χρόνια η Γκρέμιο το πρωτάθλημα Βραζιλίας; Δύο - η μία με τον Σκολάρι. Πόσες φορές έχει κατακτήσει το Κόπα Λιμπερταδόρες; Δύο - η μία με τον Σκολάρι.

Το 1997 ο Σκολάρι ανέλαβε μια άλλη βραζιλιάνικη ομάδα, την Παλμέιρας. Και με αυτήν κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες. Πόσες φορές έχει κατακτήσει η Παλμέιρας στην ιστορία της το Κόπα Λιμπερταδόρες; Μία. Με τον Σκολάρι.

Στην συνέχεια ο Σκολάρι ανέλαβε την εθνική Βραζιλίας, το 2001, η οποία για πρώτη φορά στην ιστορία της κινδύνευε να μην προκριθεί καν στο μουντιάλ. Ο Σκολάρι την οδήγησε στην πρόκριση, και στη συνέχεια την οδήγησε στην κατάκτηση του μουντιάλ το 2002, που ήταν και η τελευταία μέχρι σήμερα κατάκτηση μουντιάλ από νοτιοαμερικάνικη ομάδα.

Έπειτα ο Σκολάρι ανέλαβε την εθνική Πορτογαλίας, με την οποία έφτασε στον τελικό του Euro του 2004, όπου όπως όλοι γνωρίζουμε έχασε από την Ελλάδα, κάτι που θεωρήθηκε βεβαίως μεγάλη αποτυχία επειδή το Euro γινόταν στην Πορτογαλία. Ερώτηση: από το 1960 μέχρι σήμερα, πόσες φορές έχει πάει η εθνική Πορτογαλίας σε τελικό Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος; Απάντηση: Μία. Με τον Σκολάρι.

Ο Σκολάρι παρέμεινε στην εθνική Πορτογαλίας και την οδήγησε στην 4η θέση στο μουντιάλ του 2006. Πόσες φορές στην ιστορία της έχει φθάσει η Πορτογαλία στην τετράδα ενός μουντιάλ; Δύο. Η μία με τον Σκολάρι.

Και φθάσαμε στο φετινό μουντιάλ, όπου ο 65χρονος πια Σκολάρι οδήγησε την Βραζιλία στην τετράδα. Κανείς αντικειμενικός παρατηρητής δεν πίστευε ότι η Βραζιλία άξιζε να πάρει το μουντιάλ φέτος. Αλλά όλοι κόλλησαν στην "ξεφτίλα" από την Γερμανία και άρχισαν να κράζουν τον "άσχετο" προπονητή.

«Σας προειδοποιώ να μην είστε συνηθισμένοι. Σας προειδοποιώ να μην αρρωστήσετε και να μην γεράσετε».

Διαφορετικά, ένα αιμοβόρο κοινό, που περιμένει την αποτυχία για να ορμήσει, θα βρει την ευκαιρία να σας κατασπαράξει.